Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

ΛΕΣΒΟΣ!!!
Νησί πολύμορφο, πολύχρωμο κι ηλιόλουστο. Με τον επαναστατικό νου, με το πνεύμα που γεννοβολά ασταμάτητα ιδέες και ξανακερδίζει τη δύναμη του καθώς λούζεται στα καθαρά νερά του Αιγαίου.
Χιλιάδες χρόνια έχουν περάσει και μένει πάντα για μας τους Μυτιληνιούς το πιο όμορφο κομμάτι του κόσμου. Μια στεριά που οι άνθρωποι της ζουν, ονειρεύονται και δημιουργούν. Ένα νησί σμιλεμένο εδώ και αιώνες με το πνεύμα της Ασίας και της Ευρώπης. Κι είναι πολύ παράξενη η αίσθηση αν τύχει και βρεθείς σε μια πέτρα ή σ’ ένα νερό που χωρίζει τους δυο κόσμους. Ας πούμε εκεί στην ακρογιαλιά των παλιών οικισμών του Μανταμάδου. Στον Παλιό ή τον Άγιο Στέφανο.
Ασημένιες και χρυσές αμμουδιές, βαθύριζοι και πολύκλαδοι ελαιώνες. Ο τόπος όλος περίγυρα σε κάνει να απολησμονιέσαι μέσα στους καιρούς, μέσα σε κείνους τους αρχαίους ανθρώπους με τις παχιές γενειάδες και τα ήσυχα μάτια. Με τα ροζιασμένα χέρια που σπιθαμή-σπιθαμή είχαν ζήσει κι είχαν πονέσει τον τόπο τους. ΄Εμειναν εκεί για καιρούς και καιρούς ώσπου λαοί και πολιτισμός ήρθαν σε αγώνα θανάτου. ΄Ωσπου πολεμόχαροι περάσανε σπέρνοντας τον όλεθρο. Σε δύσκολη θέση βρέθηκαν τότε οι ντόπιοι. ΄Εχασαν τ’ αγαθά τους κι αναζήτησαν τόπους πιο ήσυχους. Και φτάσαν στο σημερινό Μανταμάδο.
Καθώς ο χρόνος κυλούσε ο νέος τόπος εγκατάστασης απέκτησε μια καταπληκτική γεμάτη ψυχή ιστορία με κέντρο τη λατρεία του Ταξιάρχη. Κι ήρθε μια μέρα του 1922 που ο απέναντι κόσμος πέρα απ’ το νερό και το βράχο αναγκάστηκε κι αυτός να εγκαταλείψει τον τόπο του. Πολλοί βρήκαν γαλήνη στον προστάτη Αρχιστράτηγο που έρχεται να καταπραΰνει τους πάντες, «εν παντί καιρώ και πάση ώρα».Θαλπωρή γλυκύτατη γεύεται η ψυχή καθώς η μορφή του Αρχάγγελου, η ειρηνική, η ασάλευτη μα και η ζωντανή σα λυπημένη και σα βαρύθυμη, στέλνει την ευλογία του και χαρίζει την προστασία του.
Παραμύθι; Καθόλου!!! Μια αληθινή ιστορία που πολύ μας ταιριάζει…

















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου