ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ......:
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ..."ΟΤΕ ΕΓΕΝΗΘΗΣΑΝ ΑΣΤΡΑ,ΗΝΕΣΑΝ ΜΕ ΦΩΝΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΤΕΣ ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΟΥ"(ΙΩΒ 38,7).
ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΔΕΔΕΜΕΝΟΙ ΠΡΟΣ ΚΑΠΟΙΟ ΟΡΙΣΜΕΝΟ ΑΙΣΘΗΤΟ Ή ΥΛΙΚΟ ΤΟΠΟ. ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ.ΩΣΤΟΣΟ ΣΑΝ ΑΕΙΚΙΝΗΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥΣ.ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΕΙΧΩΝ ΚΑΙ ΚΛΕΙΘΡΩΝ ΚΑΙ ΣΦΡΑΓΙΔΩΝ.
Ο ΘΕΟΣ "ΠΟΙΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΑ" ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ
"ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΕΙΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΝ
ΑΠΟΣΤΕΛΛΟΜΕΝΑ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΕΙΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ"(ΕΒΡ.1,14)
ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΥΡΙΝΕΣ ΦΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΛΩΘΕΙ "ΤΟ ΚΟΥΦΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑΠΥΡΟΝ ΚΑΙ ΘΕΡΜΟΝ ΚΑΙ ΤΟΜΩΤΑΤΟΝ ΚΑΙ ΟΞΥ ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΕΦΕΣΙΝ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ". ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΔΟΞΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΔΟΞΟΛΟΓΟΥΝ ΤΟ ΘΕΟ."ΔΟΞΑ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΘΕΩ".
Ο ΨΑΛΜΩΔΟΣ ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ
ΙΝΑ "ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΩΣΙΝ ΑΥΤΩ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΑΥΤΟΥ"
Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ "ΑΓΙΟΣ,ΑΓΙΟΣ,ΑΓΙΟΣ" ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΟ ΥΜΝΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑΣ.
ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥΣ ΤΙΜΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥΣ.
Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΟΜΩΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΗΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΟΥΣ
ΔΗΛΩΝΕΙ ΤΟΝ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΞΕΠΕΣΑΝ ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΘΕΡΗ ΤΟΥΣ ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΑΓΙΟΣ ΝΑΙ!ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΝΑΙ!ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΜΩΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ..ΤΩΡΑ ΑΝ ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΟΧΙ
ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΥΝΕΔΕΣΑΝ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΕ ΑΛΛΑ ΑΛΛΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΚΟΣΜΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ.
Η ΕΥΣΕΒΗΣ ΛΑΙΚΗ ΨΥΧΗ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΝΤΥΜΕΝΟ ΜΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΜΕ ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΦΛΟΓΙΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ ΝΑ ΣΠΕΥΔΕΙ ΣΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ,ΠΡΟΜΑΧΩΝΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΟΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ. ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ;
Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΟΠΑΤΗΜΑΤΑ.......
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ,ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΥΛΙΚΗΣ ΤΡΟΦΗΣ.Η ΤΡΟΦΗ ΤΟΥΣ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ "ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΦΙΚΤΟΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΗΝ ΤΡΟΦΗΝ ΕΧΟΝΤΕΣ"
ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΜΕΝΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΛΛΑ ΠΟΛΥΣΥΧΝΑΣΤΑ ΜΕΡΗ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΟΥΝ...Π.Χ.ΛΙΝΟΧΩΜΑ...ΑΠΟ ΚΕΙ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ.ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ;ΕΞΑΛΛΟΥ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΟΠΟΣ....Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΛΕΕΙ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ....
ΚΙ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ ΑΓΑΠΗΤΕ ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ Εlia ΑΦΟΥ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΗΚΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.....ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ; ΤΟ ΟΤΙ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΑΝΙΣΧΥΡΟΙ,ΑΔΥΝΑΜΟΙ,ΛΙΓΟΙ,ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ...
ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙΣ ΥΠΟΝΟΟΥΜΕΝΑ ΑΣ ΤΟΥΣ ΚΡΙΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ.......
Δευτέρα 4 Μαΐου 2009
Κυριακή 3 Μαΐου 2009
ΔΗΜΗΤΡΑ!!!ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΛΙΑ!!!
15 τσ’ Λαμπρής
Στο Μανταμάδο στις 8 Μαϊου του 1888 που συνέπεσε με την Κυριακή των Μυροφόρων, 15 μέρες μετά τη Λαμπρή, ο ναός των Ταξιαρχών ανακαινίστηκε και εγκαινιάστηκε. Σε ανάμνηση αυτών των εγκαινίων καθιερώθηκε το πανηγύρι του Ταξιάρχη που εμείς οι ντόπιοι αποκαλούμε «15 τσ’ Λαμπρής».
Η όλη τελετουργία ξεκινά το δεύτερο Σάββατο μετά το Πάσχα. Το απόγευμα του Σαββάτου πριν την ακολουθία του εσπερινού στο αριστερό μέρος της πίσω αυλής του ναού γίνεται το σφάξιμο του βοδιού που προσφέρεται από τον κουλμπαντζή. Το ζώο στεφανωμένο με λουλούδια οδηγείται στον τόπο της θυσίας, κάτω από ένα πλάτανο που βρίσκεται στο κέντρο της πίσω αυλής στο ύψος του ιερού του ναού. Κάτω από τον πλάτανο καίεται θυμίαμα. Το ζώο σταθεροποιείται με σχοινιά που περνούν από δυό σιδερένιους χαλκάδες που είναι φυτεμένοι στη γή. Δυό άντρες τραβούν τα σχοινιά και αναγκάζουν το ζώο να γονατίσει κάτω από τον πλάτανο στο σημείο της θυσίας. Το ζώο θανατώνεται. Ο σφαγέας χτυπά το θύμα στο μέτωπο. Το ζώο θα σωριαστεί κάτω με γδούπο έχοντας υποστεί ακαριαίο θάνατο. Οι υπεύθυνοι τραβούν το ζώο με τρόπο ώστε το αίμα να πέσει στην κοιλότητα μιας ορθογώνιας πέτρινης λαξευμένης λεκάνης στον πυθμένα της οποίας υπάρχει μια οπή με αποτέλεσμα να απορροφηθεί σταδιακά το αίμα από το χώμα.
Παντού ακούγονται ευχές όπως «και του χρόνου», «βοήθειά μας», ενώ κάποιοι σπεύδουν να βουτήξουν το δάχτυλο στο αίμα κάνοντας σταυρό στο μέτωπο για ευλογία.
Αμέσως μετά περνάνε το ακέφαλο πλέον σώμα από μεγάλους γάντζους που είναι τοποθετημένοι στον πλάτανο. Το γδέρνουν και το τεμαχίζουν σε μεγάλα κομμάτια και στη συνέχεια σε μικρότερα με μεγάλη ταχύτητα. Ξεκινά η παρασκευή του κισκέκ, κρέας, σιτάρι και κρεμμύδια. Η συμμετοχή αποκλειστικά ανδρών σ΄ αυτή τη διαδικασία συνδέεται με την ανδρική χειρωνακτική παραγωγική εργασία κτηνοτροφική και γεωργική.
Τα λουλούδια από το στεφάνι τα μοιράζουν στις γυναίκες που τα φυλάσσουν στο εικονοστάσι.
Μετά τη λειτουργία της Κυριακής το κισκέκ ευλογείται από το Δεσπότη και μοιράζεται στον κόσμο.
Η γιορτή της ανάμνησης των εγκαινίων θα ολοκληρωθεί με το γλέντι που θα ακολουθήσει το βράδυ. Ντόπιοι και ξένοι προσκυνητές θα μοιραστούν σε όλα τα καφενεία και οι ορχήστρες παίζουν τοπικούς συρτούς και μικρασιάτικους καρσιλαμάδες προτρέποντας τους θαμώνες να σύρουν το χορό.
Στο Μανταμάδο στις 8 Μαϊου του 1888 που συνέπεσε με την Κυριακή των Μυροφόρων, 15 μέρες μετά τη Λαμπρή, ο ναός των Ταξιαρχών ανακαινίστηκε και εγκαινιάστηκε. Σε ανάμνηση αυτών των εγκαινίων καθιερώθηκε το πανηγύρι του Ταξιάρχη που εμείς οι ντόπιοι αποκαλούμε «15 τσ’ Λαμπρής».
Η όλη τελετουργία ξεκινά το δεύτερο Σάββατο μετά το Πάσχα. Το απόγευμα του Σαββάτου πριν την ακολουθία του εσπερινού στο αριστερό μέρος της πίσω αυλής του ναού γίνεται το σφάξιμο του βοδιού που προσφέρεται από τον κουλμπαντζή. Το ζώο στεφανωμένο με λουλούδια οδηγείται στον τόπο της θυσίας, κάτω από ένα πλάτανο που βρίσκεται στο κέντρο της πίσω αυλής στο ύψος του ιερού του ναού. Κάτω από τον πλάτανο καίεται θυμίαμα. Το ζώο σταθεροποιείται με σχοινιά που περνούν από δυό σιδερένιους χαλκάδες που είναι φυτεμένοι στη γή. Δυό άντρες τραβούν τα σχοινιά και αναγκάζουν το ζώο να γονατίσει κάτω από τον πλάτανο στο σημείο της θυσίας. Το ζώο θανατώνεται. Ο σφαγέας χτυπά το θύμα στο μέτωπο. Το ζώο θα σωριαστεί κάτω με γδούπο έχοντας υποστεί ακαριαίο θάνατο. Οι υπεύθυνοι τραβούν το ζώο με τρόπο ώστε το αίμα να πέσει στην κοιλότητα μιας ορθογώνιας πέτρινης λαξευμένης λεκάνης στον πυθμένα της οποίας υπάρχει μια οπή με αποτέλεσμα να απορροφηθεί σταδιακά το αίμα από το χώμα.
Παντού ακούγονται ευχές όπως «και του χρόνου», «βοήθειά μας», ενώ κάποιοι σπεύδουν να βουτήξουν το δάχτυλο στο αίμα κάνοντας σταυρό στο μέτωπο για ευλογία.
Αμέσως μετά περνάνε το ακέφαλο πλέον σώμα από μεγάλους γάντζους που είναι τοποθετημένοι στον πλάτανο. Το γδέρνουν και το τεμαχίζουν σε μεγάλα κομμάτια και στη συνέχεια σε μικρότερα με μεγάλη ταχύτητα. Ξεκινά η παρασκευή του κισκέκ, κρέας, σιτάρι και κρεμμύδια. Η συμμετοχή αποκλειστικά ανδρών σ΄ αυτή τη διαδικασία συνδέεται με την ανδρική χειρωνακτική παραγωγική εργασία κτηνοτροφική και γεωργική.
Τα λουλούδια από το στεφάνι τα μοιράζουν στις γυναίκες που τα φυλάσσουν στο εικονοστάσι.
Μετά τη λειτουργία της Κυριακής το κισκέκ ευλογείται από το Δεσπότη και μοιράζεται στον κόσμο.
Η γιορτή της ανάμνησης των εγκαινίων θα ολοκληρωθεί με το γλέντι που θα ακολουθήσει το βράδυ. Ντόπιοι και ξένοι προσκυνητές θα μοιραστούν σε όλα τα καφενεία και οι ορχήστρες παίζουν τοπικούς συρτούς και μικρασιάτικους καρσιλαμάδες προτρέποντας τους θαμώνες να σύρουν το χορό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)